قوله تعالى: لیْس علیْک هداهمْ بر تو نیست راه نمودن ایشان و لکن الله یهْدی منْ یشاء لکن خداى راه نماید او را که خواهد و ما تنْفقوا منْ خیْر و هر چه نفقت کنید از مال فلأنْفسکمْ آن خود را میکنید و ما تنْفقون إلا ابْتغاء وجْه الله و نفقت مکنید مگر خواستن وجه خداى را و ما تنْفقوا منْ خیْر یوف إلیْکمْ و هر چه نفقت کنید از مال، پاداش آن بتمامى بشما رسانند و أنْتمْ لا تظْلمون (۲۷۲) و از آن چیزى کاسته و باز گرفته نماند از شما.
للْفقراء درویشانراست آن صدقات و زکاة الذین أحْصروا فی سبیل الله آن درویشان که از خان و مان و فرزندان خود بازداشته ماندهاند در سبیل خدا، لا یسْتطیعون ضرْبا فی الْأرْض نمىتوانند بازرگانى را و روزى جستن را در زمین رفتن یحْسبهم الْجاهل أغْنیاء کسى که ایشان را نشناسد پندارد که ایشان بىنیازانند من التعفف از آنک نیاز پیدا نکنند و از مردمان چیزى نخواهند تعْرفهمْ بسیماهمْ که درنگرى بایشان بشناسى ایشان را بنشان و آساى ایشان، لا یسْئلون الناس إلْحافا از مردمان چیزى نخواهند بالحاح و ما تنْفقوا منْ خیْر و آنچه نفقت کنید از مال فإن الله به علیم (۲۷۳) خداى بآن داناست.
الذین ینْفقون أمْوالهمْ ایشان که نفقت میکنند مالهاى خویش باللیْل و النهار بشب و بروز سرا و علانیة پنهان و آشکارا فلهمْ أجْرهمْ عنْد ربهمْ ایشانراست مزد ایشان بنزدیک خداوند ایشان و لا خوْف علیْهمْ و لا همْ یحْزنون (۲۷۴) و بیم نیست بر ایشان فردا، و نه اندوهگن باشند.
الذین یأْکلون الربا ایشان که ربوا میخورند لا یقومون نخیزند از گور خویش إلا کما یقوم الذی یتخبطه الشیْطان مگر چنانک آن کس خیزد که دیو زند او را بدست و پاى خود من الْمس از دیوانگى ذلک بأنهمْ قالوا ایشان را آن بآنست که گفتند إنما الْبیْع مثْل الربا ستد و داد همچون ربوا است و أحل الله الْبیْع و نه چنانست که گفتند که الله بیع حلال کرد و حرم الربا و ربوا حرام کرد فمنْ جاءه موْعظة منْ ربه هر که بوى آید پندى از خداوند وى فانْتهى و از آن کرد بد که میکند باز شود فله ما سلف ویراست آنچه گذشت و ربوا که خورد و أمْره إلى الله و کار وى با خداست و منْ عاد و هر که باز گردد بآن فأولئک أصْحاب النار ایشان آتشیانند همْ فیها خالدون (۲۷۵) ایشان در آن جاویدان یمْحق الله الربا ناپیدا میکند الله مال را بربوا و یرْبی الصدقات و مىافزاید مال را بصدقات و الله لا یحب کل کفار أثیم (۲۷۶) و الله دوست ندارد هر ناسپاسى بزه کار.
إن الذین آمنوا ایشان که بگرویدند و عملوا الصالحات و کارهاى نیک کردند و أقاموا الصلاة و بپاى داشتند نماز را بهنگام خویش و آتوا الزکاة و بدادند زکاة از مال خویش لهمْ أجْرهمْ عنْد ربهمْ ایشانراست مزد ایشان بنزدیک خداوند ایشان و لا خوْف علیْهمْ و لا همْ یحْزنون (۲۷۷) و فردا بر ایشان بیم نه و نه اندوهگن باشند.
یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند اتقوا الله به پرهیزید از خشم و عذاب خداى و ذروا ما بقی من الربا و بگذارید آنچه ماند در دست شما از ربوا إنْ کنْتمْ موْمنین (۲۷۸) اگر گرویدگانید.
فإنْ لمْ تفْعلوا ار بس نکنید و باز نه ایستید فأْذنوا بحرْب من الله و رسوله آگاه باشید بجنگى از خداى و رسول و إنْ تبْتمْ و اگر توبه کنید فلکمْ روس أمْوالکمْ شما راست سرمایهاى شما لا تظْلمون نه شما کاهید و لا تظْلمون (۲۷۹) و نه از شما کاهند.
و إنْ کان ذو عسْرة و اگر افام دارى بود یا ناتوانى و دژوار حالى و تنگ دستى فنظرة إلى میْسرة درنگ باید داد وى را، تا تواند که آسان باز دهد افام، و أنْ تصدقوا و اگر آنچه بر آن ناتوان دارید بوى بخشید، خیْر لکمْ خود به بود شما را إنْ کنْتمْ تعْلمون (۲۸۰) اگر دانید